Það er liðið ár... í dag er liðið ár

 

Ég vaknaði frekar seint og illa þennan sólríka sunnudagsmorgun, veðrið var eins og það getur best verið Mývatnssveit, ég hefði átt að fagna þessum fallega degi en það voru einhver órólegheit í mér, ég kveikti á sjónvarpinu um leið og ég gekk framhjá því... það voru  auka-fréttir, ég stoppaði, það var verið að tala um skotbardaga, fleiri en einn hefði verið skotinn..  minnir mig.. og ég hugsaði hvað er að gerast og það fyrir hádegi . Þetta hlýtur að tengjast eiturlyfjum eða handrukkurum.

Ég kveikti á tölvunni til að kíkja á póstinn og svo á „visir og moggan“. Þar var strax komið blogg og ég hugsaði... það er meira hvað fólki liggur á....  áfram hélt þetta og útvarpið..  þessi frétt elti mig... lét mig ekki í friði.. ég einhvern veginn varð að fylgjast með, Hilda tengdadóttir mín sagði að við hefðum borðað.. ég man ekkert eftir því ..ég fór út í garð þá kom frænka mannsins míns, hún býr í bænum, en á hús í næstu götu, ég sagði henni frá því sem ég hafði heyrt í fréttunum.......ég var svo eirðarlaus var eiginlega ekki alveg með henni, var alltaf að fara inn , næst þegar ég skrapp inn heyrði ég að maður hefði dáið...  ég  fór út og sagði frá því .. ennþá var þessi órói. frænkan spurði hvort ég vildi labba með sér og sjá hvað þau hjónin hefðu verið að gera í garðinum hjá sér,  jú ég var til í það, samt ekki í stuði til þess, þegar þangað  kom  settumst við niður á pallinum. Einhvern vegin get ég ekki slappað af var alltaf að standa upp,  hún var að sjálfsögðu uppveðruð af öllu sem þau höfðu verið að gera, fór að tala um tré og hvað mér fyndist um hvar væri best að staðsetja þau  við stóðum þarna á miðri lóðinni þegar Stefán sonur minn kom labbandi fyrir húshornið með höfuðið ofan í bringu og var mjög þungstígur..  ég fékk mikinn hjartslátt ..hann átti jú að vera í vinnunni.. fyrsta hugsunin var að eitthvað hefði komið fyrir pabba hans, hann var í hestaferð. Stefán kom til mín tók utan um og sagði.. mamma mín.. þetta var Stebbi hans Nonna sem dó. Ef hann hefði ekki haldið mér hefði ég hnigið til jarðar. Eins og rýtingur í hjartað..ég missti andan.. Hjartans, hjartans drengurinn minn, bróðursonur minn sem með fæðingu sinni var sem líkn á sárin,  vonin.. trúin á framtíðina eftir öll þau áföll sem við höfðum orðið fyrir í fjölskyldunni, hann sem fékk nafnið Stefán eftir afa sínum, pabba mínum... sem dó fyrir aldur fram ..alnafni.. svo fallegur ...svo fullkominn......vísindamaðurinn sem við vorum öll svo stolt af.

Ég átti ekki von á því að þegar við  töluðum saman á 35 ára afmælisdaginn hans þann 12. júní, þegar hann sagði glaður í bragði, sjáumst í sumar !... að þá yrði hann farinn....myrtur.

Ég var sem lömuð... það fyrsta sem ég gerði þegar ég kom heim var að ég fór inn í stofu og horfði á myndirnar af pabba, ömmu og Óla og sagði full ásökunar; gátuð þið ekki gert eitthvað til að koma í veg fyrir þetta !  .. ég fékk ekkert svar .. svo  sat  ég allt í einu á rúminu mínu, ekki veit ég hversu lengi ég sat þar hreyfingarlaus... og fór eins og ósjálfrátt í náttborðskúffuna mína og tók upp  „ Litlu bænabókina “  sem tengdamamma heitin gaf mér og opnaði hana og þá var það þessi bæn sem blasti við mér.....Ég lét hana í kistuna hans, þegar að því kom, ásamt bréfi sem ég skrifaði og vildi að færi með honum.

Var ég leidd af einhverjum.. var þetta það sem ég átti að meðtaka ...hugga mig við ?                                                

                                                    Í hendi Guðs 

Drottinn minn og Guð minn, þú gefur lífið og þú einn getur tekið það aftur.                                                                           

Þú hylur það eitt andartak í leyndardómi dauðans til að lyfta því upp til eilífðar gleði með þér.

Lít í náð til mín í sorg minni og söknuði.

Lauga sorg mína friði þínum og blessa minningarnar, jafnt þær björtu og þær sáru.                   

Lát mig treysta því að öll börn þín séu óhult hjá þér.                   

Í Jesú nafni amen.

 

                                                          

                 

                 Fyrir þig tíni ég blóm og kveiki á kerti í dag.            

     Guð geymi þig elsku Stefán og líkni okkur sem söknum þín.                   

Rúsínubrauð ( for my daughter in love )

Rúsínubrauð :

900. gr hveiti

6. dl vatn

50. gr þurrger

1. dl sykur

3 - 4. tsk kardimommur (tengda-mömmur )

2. dl rúsínur

2. tsk salt

1/2 dl matarolía

Aðferðin er er bara hefðbundin.. leysa upp gerið í volgu vatninu, blanda svo öllu saman og látið hefast í tvöfalda stærð. Hnoðað aftur, mótað í tvö brauð sem eru látin hefast. Mér finnst ágætt að baka í ofnskúffunni í miðjum ofni við ca. 200°c minna ef blástur er notaður.

P.S Um daginn vorum við svo mörg heima og þá var ég ekkert að skipta þessu í tvö brauð... bakaði deigið í einu lagi. Flott brauð !

Og verði þér nú að góðu Hilda uppáhaldstengdadóttirinmín

Dagsferð að Hlíðarhaga

Það þarf ekki alltaf að fara langt eða gera mikið til að gera dag að litlu ævintýri. Við hjónin ásamt dóttur okkar Guðrúnu og hennar fjölskyldu fórum það sem við köllum austur fyrir fjall að Hlíðarhaga við Eilífsvötn. Þar er gangnakofi og fjallalækur, við höfum farið þarna nokkrum sinnum áður og stundum gist í tjaldi en ekki nema einu sinni í kofanum, hann er orðinn heldur óhrjálegur. (Veitti ekki af því að setja nýjar dýnur og bera á hann. ) Þegar við vorum búin að taka ákvörðun um að drífa okkur af stað um hádegisbilið skellti ég í pönnsur og bóndinn í samlokur, kleinur voru til og eitthvað af drykkjarfernum fyrir börnin. Jú við höfðum líka kaffi á brúsa, alveg ómissandi í svona ferð. Á leiðinni þarna inn eftir er varða sem kölluð er „ Gústi “ þar á alltaf að stoppa og kasta steini í Gústa. Það er nú synd að segja að þetta sé þægileg bílferð fyrir innyflin ... en það er bara partur af þessu. Þegar á leiðarenda var komið voru krakkarnir ekki lengi að fækka fötum og hlaupa að læknum til að vaða og sulla enda veðrið gott. Svona lækir hafa ótrúlegt aðdráttarafl. Það var breitt úr teppum og slappað af, dregnar fram gamlar gestabækur úr kofanum og hlegið af færslu sem undirrituð skrifaði fyrir margt löngu. Brynja litla Sif sem er tíu mánaða var ekkert smá fyndin þegar hún uppgötvaði kindur sem voru þarna að bíta, fór að gefa frá sér allskonar hljóð sem við höfðum ekki heyrt áður. Veitingarnar okkar runnu ljúflega niður, það er eitthvað gott við upprúllaðar pönnukökur og svona nesti. Stærri krakkarnir og Guðrún fóru upp í gilið sem lækurinn rennur úr og hefur hún örugglega sagt þeim frá dauðu rollunni sem hún og Stefán bróðir hennar fundu þar uppi þegar þau voru lítil og ég kallaði marineraða í gestabókinni forðum. Aðeins var farið í fótbolta enda kjörið þarna á flötunum. Í bakaleiðinni spurði Andrea 8. ára hvort það ætti að stoppa aftur á-Gústa eða hjá-Gústa, en við töldum að þetta hefði verið gott í fyrra sinnið, nóg af grjóti komið í kallinn. Heimferðin gekk bærilega og við komin heim um sexleitið.

Þetta er yndislegt líf

Þetta er yndislegt líf....... oftast nær.      Þess vegna langar mig að byrja bloggið mitt á þessu fallega lagi sem hrífur mig með sér í hvert skipti sem ég heyri það.