Ég kveiki á kerti

 

  Þú litla barn, sem ég þráði að faðma,

umvefja elsku, vaxa með þér.

Líf þitt var svo stutt

og hér er ég eftir hugsandi um það,

      sem hefði getað orðið.

                Kannski í eilífðinni fáum við

                  að hlæja og gráta, faðmast og vaxa.

                                                                       Og vinna upp þann tíma,

                                                                               sem vð aldrei áttum.

                                                               (Úr Gleym-mér-ei.)

Kertum fleytt á Tjörninni